امروز مفتخر هستیم در خدمت جناب آقای دکتر پیام محبی؛ رئیس بیمارستان های دامپزشکی تهران و رئیس پیشین جامعه دامپزشکان هستیم و

در ارتباط با مدیریت کسب‌وکار و پرسونال برندینگ به گفت‌و‌گو بپردازیم.

آقای دکتر پرسنال برندینگ به چه معناست؟

پرسونال برندینگ یک واژه جدید است که ابتدا این فرآیند اتفاق افتاده است  و سپس  این فرآیند را  پرسونال برندینگ نامیده اند و در واقع به معنی برند شخصی می‌باشد، که افراد به نام خویش معروف می‌شوند، نه به مجموعه خود و یا فانکشن خود که سمبل این مسئله پرسونال برندینگ، سلبریتی ها می‌باشند که در واقع به نام معرفی می‌شوند و نه سریال یا مجموعه‌ای که در آن بازی می‌کنند.

کم و کیف پرسنال برندینگ در دامپزشکی به چه صورت می باشد؟ و از دیدگاه شما از چه مقطع و سطحی میتوان این کار را شروع کرد؟

پرسونال برندینگ از نظر من در کشورهای درحال توسعه و کمتر توسعه یافته بیشتر کار می‌کند و در کشورهای پیشرفته، بیشتر برندها و مجموعه ‌ها هستند که کار می‌کنند. اگر بخواهیم از لحاظ مدیریتی حساب کنیم آرزوی یک دانشجوی تازه فارغ التحصیل شده ایرانی، ممکن است این باشد که کسب و کار خود را راه بیاندازد و اسم خودش را مطرح نماید و خلق ارزش کند ولی در کشورهای پیشرفته، مثل آمریکا، افراد به‌جای اینکه دنبال مطرح سازی اسم خود باشند، به دنبال بزرگ سازی اسم کمپانی و بزرگ تر شدن آن کمپانی می‌باشند و بنظر من، هرچقدر کشوری پیشرفته‌تر باشد و دانش در آن نهادینه شده باشد، فرهنگ همکاری و مشارکت در آن بیشتر باشد، افراد در آن جامعه مکمل یکدیگر هستند و در رشته ای مثل دامپزشکی و یا پزشکی  و حتی رشته ها‌ی دیگر امروزه  ما نمیتوانیم بگوییم که یک فرد میتواند همه‌ی کارها را به‌تنهایی انجام دهد و اصلاً واقعیت ندارد. من به عنوان یک دامپزشک، در بحث پت، یک قسمت را می‌توانم انجام دهم، رادیولوژیست یک قسمت را  انجام می‌دهد، جراح، و یا بخش آزمایشگاه و عوامل مختلفی در کنار هم به تشخیص می‌رسیم و عملاً به نظر من این همان فرهنگ همکاری و مشارکت است  که ارزش ایجاد می‌کند، خطا را کاهش می‌دهد و بدین ترتیب ارزش افزوده‌ی بیشتری روی عملکردهای یکدیگر می‌گذاریم.

آقای دکتر برای فعالیت در حوزه پرسنال برندینگ بخصوص در حوزه دانشجویی شما چه پیشنهادی به دانشجوها می‌دهید که فرضاً‍‌  بخواهند از دوران دانشجویی به این کار روی بیاورند؟ آیا بنظر شما دوران دانشجویی زمان مناسبی برای انجام این کار می‌باشد؟

به اعتقاد من، از هر زمانی دانشجویان کار کنند، خوب است. یک مقدار فرهنگ کار کردن از زمان ما به الان تغییر کرده است. آن موقع کار می‌کردیم که کار کرده باشیم، الان من می‌بینم دانشجویان یا تازه فارغ‌التحصیلان، با انگیزه‌های دیگری کار می‌کنند و فکر می‌کنند که از روز اول باید درآمد داشت. راستش را بخواهید در حوزه پرسونال برندینگ، من خیلی دوستش ندارم و خیلی ها ممکن است فکر کنند اسم من برند شده است و اسم من خیلی جاها کار می‌کند، ولی من خودم بشخصه، فرهنگ مشارکت را بیشتر دوست دارم وبدنبال پرسونال برندینگ خودم نبوده‌ام و بیشتر بدنبال همکاری و مشارکت بوده ام، خداروشکر داریم می‌بینیم که این اتفاق افتاده است و دو مجموعه‌ی بیمارستانی داریم که عملاً همه با هم داریم کار می‌کنیم. این مسئله به نگاه افراد باز‌می‌گردد و باید توجه داشت که افراد بدنبال خلق چه ارزش‌هایی هستند و هنگامیکه وارد کار و بیزینس می‌شوند، هرکدام راه خودشان را پیدا می‌کنند. بنده معتقد هستم افرادی درآمد بیشتری کسب می‌کنند، یا بهتر است بگویم خلق ارزش بیشتری می‌کنند،(زیرا خلق ارزش لزوماً درآمد نیست) که بتوانند از ظرفیت های خالی یکدیگر استفاده کنند.

آقای دکتر یکسری از دوستان راجع‌به پرسونال برندینگ در حوزه دامپزشکی گارد می‌گیرند و می‌گویند چون با حوزه درمان آمیخته است، شاید خیلی  در حوزه دامپزشکی از این جنبه نمیتوان به آن نگاه کرد نظر شما در ارتباط با این موضوع چیست؟

من خودم اعتقاد دارم تبلیغ کردن در حوزه درمان،خیلی کار پسندیده ای نمی‌باشد. چرا؟ اگر ملاحظه فرمایید نظام پزشکی رسماً اعلام کرده است که به طور مثال، اگر من جراح خوبی هستم، نمی‌توانم اعلام کنم که من جراح خوبی هستم به من مراجعه کنید. تقاضا باید از سمت بیمار به سراغ ما بیاید، ولی نمیتوانم بگویم پرسونال برندینگ در این حوزه کار خوبی است یا خیر، به‌هرحال افراد راهکار‌های متفاوتی برای مطرح کردن خود دارند و این حق آن‌ها می‌باشد. اگر نظر شخصی بنده را می‌خواهید، آن چیزی که در جامعه ما گمشده است و افراد به دنبال آن می‌گردند، باید بدنبال کارهای صنفی خود باشند. من فکر میکنم اگر کسی اسم من را در دامپزشکان شنیده باشد، بخاطر کارهای دامپزشکی که انجام داده‌ام نبوده است، و بخاطر کارهای صنفی که انجام داده‌ام، مثلا برای رشته‌ام کاری کردم یا مثلا در جامعه دامپزشکان کاری کرده‌ایم و یا کنگره‌ای برگزار کرده ‌ایم، بوده است و اینجور کارهاست که می‌تواند افراد را در صنف خود بزرگ سازد و نحوه‌ی برند سازی از افراد، و یا حتی افراد مختلف، متفاوت است.  یک کسب و کار ممکن است بین  صنف  خود مطرح باشد و یا بین هم صنف‌های خود مطرح است و درواقع مخاطب ها و افراد هستند که درخواست اسم آن شخص را به‌وجود‌ می‌آورند.

من فکر نمیکنم الان جایگاه دامپزشکی جایگاه بدی باشد و جایگاه آن نسبت به ده سال پیش بسیار جایگاه خوبی است و جایگاه بدی نیست. من الان به کرّات دارم دانشجویان و یا دانش‌آموزانی را می‌بینم که از مقطع راهنمایی و دبیرستان پیش ما می‌آیند و می‌گویند ما تصمیم گرفته‌ایم دامپزشک شویم و این دقیقاً نشان دهنده‌ی جایگاه ماست. بنظر من در چند سال اخیر، دامپزشکی کشور گام‌های بزرگی برداشته است و اگر از من می‌پرسید، چه در زمینه دام بزرگ و چه در زمینه دام کوچک، من فکر می‌کنم در خاورمیانه واقعاً منحصر‌به‌فرد هستیم و بعید میدانم کشوری در خاورمیانه باشد که الان علم دامپزشکی آن، بهتر از ما باشد. صنعت طیور ما، صنعت دام بزرگ ما، صنعت گوشت و لبنیات ما، و از طرفی صنعت پت ما را نگاه کنید، چیزی از کشورهای اروپایی کم نداریم. بنظر من دامپزشکی  جزو رشته های تاپ ایران و جهان محسوب می‌شود.

آقای دکترآیا فعالیت منحصراً در یک فیلد کاری، میتواند زمینه ساز موفقیت باشد؟ مثلا صرفاً فعالیت در حوزه دام کوچک، در این برهه، زمینه ساز موفیت باشد ولی فرضاً در یک فیلد دیگر، در حال حاضر فراهم نباشد؟ آیا این مرزبندی شکل می‌گیرد؟
من اعتقادم این است در هر رشته‌ای پشتکار لازمه کار است ولی در واقع خلاقیت کاتالیزور پیشرفت است. درست است که شما میتوانید بروید بیل بزنید و در نهایت هم ممکن است بله بنّا‌ی معروفی بشوید ولی خب ممکن است بروید، کمی خلاقیت بخرج بدهید و مهندس شوید،  سپس آن‌گونه زودتر به موفقیت می‌رسید. درواقع در تمام کارها همینطور است، اینکه اگر کسی فکر می‌کند حقش را درسینی گذاشته، برای او می‌آورند و می‌گویند بفرمائید عزیزدلم شما امروز فارغ‌التحصیل دامپزشکی شده‌اید و یک مدال طلا هم به گردن او می‌آویزند، هیچکس، این کار را نخواهد کرد و هیچ کجای دنیا هم اینگونه نخواهد بود. هر جایی که دامپزشکی مطرح بوده و پیشرفت کرده است،  خود دامپزشکان این کار را انجام داده‌اند و اگر هم در جایی رشته‌ای منفور بوده و مطرح نبوده است، باز هم خود دامپزشکان این کار را کرده‌اند. بنده خودم، فارغ‌التحصیل دانشگاه آزاد گرمسار هستم، ما بدون امکانات هم دامپزشک شدیم. دانشگاه به دانشجو می‌آموزد دنبال چه مطلبی کجا جست‌و‌جو کند و نکته اساسی همان پشتکار خود افراد می‌باشد.

سوالی که در ابتدای گفت‌و‌گو پرسیدید که چگونه به پرسونال برندینگ برسیم؟ با پشتکار، خلاقیت و متفاوت اندیشیدن. از نظر من از هر ده هزار نفر، یک نفر می‌تواند متفاوت فکر کند.

آقای دکتر از نظر شما بازار دامپزشکی در حال حاظر اشباع است؟

خیر، به‌هیچ‌وجه. به طور مثال، صنعت پت، که در کشور ما سن زیادی ندارد و فقط به هجده سال می‌رسد، اما مراحل بلوغ و تکامل را به‌خوبی طی کرده‌ایم و قطعاً شک نکنید که بهتر خواهیم شد. اینکه می‌گویند تعداد پذیرش رشته دامپزشکی را کاهش دهیم، من با این موضوع موافق نیستم و آن موضوعی که میگویم از هر ده هزار نفر، یک نفر می‌تواند متفاوت و خلاق باشد، بنابراین هرچقدر تعداد افراد بیشتری داشته باشیم خلاقیت و کارآفرینی بیشتری هم خواهیم داشت و در واقع هر یک از فارغ‌التحصیلان، فارغ از فعالیت یا عدم فعالیت در حیطه دامپزشکی،  سفیر رشته ما هستند و رشته ما را به دیگران می‌شناسانند.

آقای دکتر صرفاً میشه گفت فارغ‌التحصیلان از دانشگاه‌های سراسری، چهره‌های بهتر یا برندهای معتبرتری نسبت به فارغ‌التحصیلان دانشگاه آزاد می‌شوند و به آن‌ها برتری دارند؟

من فکر نمی‌کنم دانشگاه برتری خاصی برای فردی نسبت به دیگری ایجاد کند. در کشور های پیشرفته، این اتفاق دارد می‌افتد که دانشگاه‌های مختلف فوکوسینگ آنها روی رشته‌های مختلف می‌رود و انگیزه‌های بیشتری به دانشجویان برای اینکه به سمت آن رشته ها بروند، می‌دهند. این کار ممکن است در کشور ما هم انجام شود، به طور مثال، دانشگاه آزاد گرمسار الان هم بیشتر روی کار طیور کار می‌کنند و یا دانشجویان دانشگاه تهران، بیشتر جذب دام کوچک شوند.

به طور مثال میگویند بچه‌های دانشگاه شیراز، بیشتر در بحث بیهوشی مطرح هستند، بخاطر استادی بوده است که آنجا قرار گرفته و انگیزه‌ی بیشتری به دانشجویان داده است. ولی باز هم منعی برای فرد دیگر نیست و در کل به تلاش، مطالعه، تجربه و خود فرد بستگی دارد.

این نکته را یادآوری کنم که  دانشجویان فارغ‌التحصیل دانشگاه آزاد، از روز اول غیر از انتخاب واحد، درگیر پرداخت شهریه و مسائل مالی هستند بنابراین بیزینس‌من‌های بهتری می شوند و بازار را بیشتر درک می‌کنند.

آقای دکتر از نظر شما ادامه تحصیل در مقطع تخصص لازم است؟

بله حتما لازم است. من اعتقادم این است که در کشور ما، در مقطع عبور از تخصص هستیم  و دیگر باید به سمت فوق تخصص و یا تخصص‌های موردی برویم. لازم است، هرچند هنوز بازار برای دامپزشکان عمومی، خیلی باز است. اگر کسی می‌خواهد پیشرفت کند، باید تخصص بگیرد، اینکه یک دانشجو تازه فارغ‌التحصیل، بخواهد فوراً، برای مثال، تخصص دام کوچک بخواند، زیاد جالب نیست  و بهتر است که چندسالی در بازار کار باشد که هم علاقه خود را پیدا کند و هم تجربه کسب کند. اینکه به فرض شما در یک کلینیک دامپزشکی هستید و کار در محیط کلینیک را دوست دارید، این بدین معنی نمی‌باشد که مثلا به بسته‌بندی گوشت علاقه‌مند نیستید.

و درنهایت هرچقدر دید تخصصی تری نسبت به رشته خودمان داشته باشیم بهتر است.

آقای دکتر برای ادامه تحصیل در زمینه تخصص مهاجرت را پیشنهاد می‌کنید؟

راستش را بخواهید، من نمیدانم بگویم پیشنهاد میکنم یا خیر، من همیشه اعتقادم این بوده است که ما ایرانی هستیم و باید ایران باشیم.این افرادی که از ایران رفتند، اگر نرفته بودند، وضع ما و شما الان خیلی بهتر از این‌ها بود و اینکه از وطن  خود میگذری و می روی درد دارد. گذشته‌ات، خانواده‌ات، زادگاه و خاکت را،میگذاری و می‌روی و هرچقدر هم آنجا موفق باشید، گمشده ای در ذهن خود می‌یابید ولی در مجموع رشته هایی مثل دامپزشکی، یا پزشکی و این رشته‌هایی که در واقع به طب ربط دارند، مهاجرت درسی کردن در آن‌ها، به‌منظور ارتقاء سطح تحصیلی، بسیار مطلوب می‌باشد و معتقد هستم قرار گرفتن در محیط و تجارب کشور‌های دیگر و انتقال آنها به داخل کشور بسیار مفید خواهد بود و برای ارتقا ایران هرچقدر دامپزشک برای دوره دیدن بفرستیم و به کشور بازگردند، بهتر خواهد بود. خود من وقتی اولین بیمارستان دامپزشکی را در تهران تاسیس کردم، هیچ‌یک از بیمارستان‌های دامپزشکی جهان را ندیده بودم ولی وقتی رفتم و دیدم خیلی برایم جالب بود، یکسری از کارهایی که اصلاً ندیده ایم را انجام داده‌بودیم.

آقای دکتر به عنوان آخرین سوال میزان مقبولیت رشته دامپزشکی در ایران و از دید آحاد جامعه چقدر نسبت به گذشته تغییر کرده است؟

بسیار مورد مقبولیت قرار دارد و  بسیار پیشرفت کرده است و نسبت به گذشته خیلی تغییر کرده است.

آقای دکتر یکی از مخاطبین پرسیدند که اگر عاشق حیوانات باشیم بهتر است دامپزشکی بخوانیم یا جانور شناسی؟

هیچکدام. اصلاً عاشق یک کار بودن، با کار کردن در آن رشته، کاملاً متفاوت می‌باشد. اتفاقاً یادتان باشد اگر عاشق حیوانات هستید، وقتی وارد رشته دامپزشکی می‌شوید، دیگر به‌ظاهر لذّتی از حیوانات نمی‌برید، زیرا به عنوان یک دامپزشک حرفه‌ای، باید مثل یک ماشین باشیم و ذهن خود را بر روی پیداکردن علت آن بیماری متمرکز کنیم و کار همیشه جدی است، ولی دامپزشکی بسیار رشته خوبی است و هرکسی که به این دنیا علاقه‌مند باشد، دامپزشکی رشته بسیار خوبی می‌باشد.