این گفت‌وگو در تاریخ 15 مهر ۱۳۹۹ و در دفتر دکتر صفری در سازمان نظام دامپزشکی جمهوری اسلامی ایران انجام شد.

دکتر صدفیان، مجری: ابتدا عرض تبریک دارم به مناسبت روز ملی دامپزشکی، خدمت تمام دوستان دامپزشک عزیز، چه دوستان دانشجو و چه دوستان فارغ‌التحصیل شده. امیدوارم که این روز و این روزگار بر شما مبارک باشد. به مناسبت روز ملی دامپزشکی؛ در خدمت جناب آقای دکتر محمدرضا صفری؛ ریاست محترم سازمان نظام دامپزشکی ج.ا.ا هستیم و گفت‌و‌گوی صمیمانه ای را ان‌شاءالله خواهیم داشت.

ابتدا از جناب آقای دکتر مجتبی سالاری؛ دبیر انجمن بیوتکنولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، و جناب آقای دکتر مجتبی صانعی وهمچنین جناب آقای دکتر محمد فرخنده اقبال، دوستان ما در گروه دامپزشکی ایران، که به لطف ایشان این گفت‌و‌گو محیا شد، تشکر میکنیم.

در خدمت جناب آقای دکتر صفری هستیم، سلام عرض می‌کنم، بسیار متشکرم که این فرصت را در اختیار ما قرار‌دادید که گفت‌و‌گوی صمیمانه‌ای را با شما داشته باشیم.

دکتر صفری: به‌نام‌خدا، من هم خدمت جنابعالی و دوستان عزیزمان سلام عرض می‌کنم و خیلی خوشوقتم که در نزدیک به روز دامپزشکی (14 مهر) این توفیق شد که در خدمت بینندگان خوب برنامه شما باشیم، چه همکاران عزیزمان، چه دانشجویانی که برنامه را می‌بینند و دیگران. انشاءالله در این گفت‌و‌گویی که با یکدیگر داریم، بتوانیم یک مقدار مباحث حوزه‌ دامپزشکی را بهتر و بیشتر تبیین کنیم. تشکر می‌کنم از گروه دامپزشکی ایران و انجمن‌هایی که کمک کردند این اتفاق خوب رقم بخورد.

جا دارد که روز دامپزشکی را خدمت همه‌ دوستان عزیزم، همکاران خوب ما، خانواده‌های آن‌ها و فرزندانشان که برای ارتقا و خدمت رسانی دامپزشکی کمک می‌کنند تبریک بگویم. نکته‌ای که من فکرمی‌کنم لازم به تاکید است، این است که چرا 14 مهر روز دامپزشکی نامگذاری شده است؟ موضوع اول اینکه؛ اصل موضوع، نگاه به سلامت است، چرا که می‌گوییم پیشینیان ما در چنین روزی برای سلامتی حیوانات دعا می‌کردند و موضوع دوم؛ مهربانی و عطوفتی که با رشته ما عجین می‌باشد پس حرفه دامپزشکی یک حرفه اخلاق‌مدار است، که مبتنی بر سلامت شکل گرفته. ما باید در فعالیت‌های حرفه‌ای خود و کارهایی که در حوزه‌ی دامپزشکی انجام می‌دهیم و آنچه که دیگران از بیرون ما را می‌بینند، همیشه این دو موضوع را بخاطر داشته باشیم که ازسلامت محوری خارج نشویم، اساساً نباید بیمار محور و درمان محور باشیم بلکه سلامت محور باشیم.

امروزه یکی از آفت‌های بزرگ سلامت در کشور؛ نگاه به درمان و دارو، بیشتر از نگاه به سلامت است. و دومین مورد، حتماً آنچه که به آن سوگند یادکردیم، اخلاق حرفه‌ای که براساس نامگذاری همین روز هم بر آن تاکید شده است مدنظر قراردهیم.

قانون تاسیس سازمان نظام دامپزشکی ج.ا.ا؛ آبان ماه سال 1376 در مجلس محترم شورای اسلامی، مصوب شد. این نهاد صنفی از بعد حقوقی و مالی، یک نهاد مستقل می‌باشد و برای چند منظور مهم شکل گرفته است که پایه و اساس آن؛ دفاع از حقوق همکاران حرفه‌ی دامپزشکی، که خدمات گسترده ای را در جای‌جای کشور در حوزه‌های مختلف ارائه می‌دهند و دفاع از حقوق کسانی که از حرفه دامپزشکی خدمت می‌گیرند است. ما دو سوی قضیه را می‌بینیم.

از حوزه‌های دیگر فعالیتی که برآن تاکید شده، تنظیم روابط حرفه‌ای و استاندارد سازی فعالیت‌های حرفه‌ای دامپزشکی است که موضوع بسیار مهمی است که البته ما خیلی خوب در آن کارنکرده‌ایم.

از مباحث بسیار مهم دیگر، توجه به بازآموزی و نوآموزی و ارتقا دانش و مهارت در حرفه دامپزشکی که در قانون به آن تاکید شده است.

از ارکان سازمان، سه رکن داریم: شورای مرکزی، شورای استانی و هیأت‌های بدوی عالی انتظامی. حتی اگر انتخابات ما به تاخیر بیفتد، ارکان کار خود را انجام خواهند داد. رسیدگی‌ به تخلفات صنفی و حرفه‌ای در هیأت‌های بدوی و عالی انتظامی انجام می شود، که بسیار مهم و جدی است، چرا که هم مسیر وخدمت رسانی ما را اصلاح می‌کند و هم اعتماد به سازمان ما را افزایش می‌دهد که اساساً یک نهاد غیر‌دولتی، مهم‌ترین سرمایه آن اعتمادی است که جامعه به آن می‌کند.

امروز که در خدمت شما هستیم، تعداد اعضای ما از 40600 نفرعبور کرده، بطور میانگین سالی حدود 1500 نفر، اعم از همکاران دامپزشک و پیرا دامپزشک به عنوان عضو سازمان نظام دامپزشکی به ما اضافه می‌شوند.

نکته دیگری که من در ابتدای صحبتم لازم است به‌ آن اشاره کنم، این است که همکاران سازمان نظام دامپزشکی را بهتر بشناسند؛ بعد از تصویب قانون تاسیس، دو قانون متاخر هم داریم که حوزه‌ی عملکردی ما را گسترده‌تر می‌کند: اول، قانون نظام جامع دامپروری؛ که بر اساس این قانون که در سال 1388 مصوب شده است، ما متولی صدور پروانه‌های بهداشتی برای مراکز تولیدی مرتبط با حوزه‌ی دامپروری، دامداری، مرغداری، پرورش آبزیان، اسب، زنبورعسل و… هستیم.

تا امروز(15 مهر سال 1399)، نزدیک به 130000 پروانه، در همین حوزه یا صادر و یا تمدید کرده‌ایم و اخیراً پروانه‌های عشایری و روستایی هم، گواهی‌ بهداشتی به آن اضافه شده است که کار بسیار مهمی است که حاکمیت به ما سپرده است و ما به کمک اعضا‌ی خود، در حال انجام این کار هستیم.

موضوع بعدی ما، قانون افزایش بهره‌وری بخش کشاورزی است که سال 1389 مصوب شده است که صدور پروانه‌های صنفی دامپزشکی برعهده ماست که شامل داروخانه، آزمایشگاه، بیمارستان، مراکز واکسیناسیون، شرکت‌های متنوع که اقدام بسیار خوب و موثری بوده است. تا امروز بیش از4500 فقره پروانه‌ صنفی و بیش از 30 مورد پروانه‌ی شرکت‌های فعال درحوزه‌ی دامپزشکی، شرکت‌های دارو، شرکت‌های آموزشی و شرکت‌های بهداشتی، در کل کشور صادر کردیم که جزو حوزه‌ی گسترده کاری ماست.

آقای دکتر چه اتفاقی افتاد که وارد رشته دامپزشکی شدید، این مسیر را چگونه طی کردید و به این جایگاه رسیدید و چگونه مسیر شغلی برای شما هموار شد؟

من ورودی 1370 دانشگاه تهران هستم. آن سالی که ما کنکور دادیم، کنکور دو مرحله‌ای بود. مرحله اول دروس عمومی و مرحله دوم دروس اختصاصی. دوران ما هم همانند آنچه که شاید امروزه رخ می‌دهد، 4 عنوان دکتری جاذبه داشت و من هم مثل خیلی افراد دیگه، کنکور که امتحان دادم 4 رشته دکتری را اولویت قراردادم؛ پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و دامپزشکی که خب با رتبه 1502، در دانشگاه تهران پذیرفته شدم. رشته دامپزشکی را از ابتدا هم علاقه‌مند بودم البته علاقه من این بود که رشته‌های دیگر را قبول شوم و به عنوان یکی از 4 رشته دامپزشکی را انتخاب کردم و از قبولی در این رشته خوشحال هم شدم. یک نقصی وجود دارد که در پیش از ورود به دانشگاه، به‌جهت اینکه اساساً سیستم آموزش ما مهارت محور نیست و تئوریک می‌باشد، علاقه در حین کار ایجاد نمی‌شود. زمانیکه شما از مقاطع ابتدایی مهارت‌هایی را بیاموزید، علاقه شما هم بیشتر خواهد شد.

اساس علاقه‌مندی زمانیکه پا در آن رشته می‌گذارید به‌وجود می‌آید و وقتی وارد آن عرصه تحصیلی شده،کارکردها و گسترده دانش را می‌بینید، خب به‌جهتی که پیشینه زندگی شخصی‌ام به گونه‌ای بوده است که با حوزه‌ی دامپروری و … آشنا بوده‌ام، از قبولی در دانشگاه تهران خوشحال شدم.

ما سال آخر دوران تحصیل، مثل آنچه که امروز هست، همواره دغدغه‌ی شغل را داشتیم ولی خوشبختانه مسیر شغلی هم هموار شد.

اولین توصیه من به بچه‌ها این است که وقتی پا در رشته گذاشتید، باید علاقه‌مند شوید. مغز انسان این ظرفیت را دارد که خودش را براساس ویژگی‌های مثبت آن رشته و حرفه تطبیق دهد و شما بسیار علاقه‌مند شوید که لازمه آن، خواستن می‌باشد.

دومین توصیه من این است که دغدغه‌ی شغل، در دوران تحصیل، نباید اولین دغدغه باشد. در دوره‌ی تحصیل، یادگیری و مهارت باید دغدغه‌ی اصلی باشد. با قاطعیت خدمت شما عرض می‌کنم کسی که سواد خوبی داشته باشد و کار هم کرده باشد،نباید دغدغه‌ی شغل داشته باشد.

اتفاق جالبی که برای من افتاد، سال آخر و روزهای آخر تحصیل یکی از مسائلی که ذهن ما را خیلی درگیر می‌کرد، سربازی بود.همان سال مقام معظم رهبری اعلام کردند:«اگر در خانه‌ای همزمان دو برادر سرباز باشند، یکی ازآن‌ها معاف خواهد شد» این بود که بنده معاف شدم.

سیر 23 سال خدمتم از دامپزشکی شروع شد، 8-7 سال جهاد کشاورزی استان و رئیس آن سازمان بودم و بعد که در سازمان نظام در خدمت شما هستم.

آقای دکتر عملکرد چندساله و بخصوص در یک سال گذشته سازمان نظام دامپزشکی را چگونه ارزیابی می‌کنید و چه برنامه‌هایی برای سال‌های پیش‌رو در نظر دارید؟

در سازمان نظام دامپزشکی، عرض کردم چند گونه کارکرد داریم. یک کارکرد سازمانی داریم که در طول چند سال گذشته و یکسال اخیر تمام تلاش بنده این بوده است که ساختارسازمانی سازمان نظام را ارتقا دهیم. به‌هرحال ما یک سازمان نوپا هستیم، نیاز به این هست که دراستان‌های مختلف دفاتر مشخصی داشته باشیم، در شهرستان‌ها حتی حضور داشته باشیم، ترکیب نیروی انسانی ،ترکیب کارآمدی باشند که بتوانند به اعضا و به مردم خدمت ارائه دهند. بنظر من در سال گذشته در این حوزه عملکردهای خوبی داشتیم هرچند تنگناهای اقتصادی زیاد است. ما یک سازمانی هستیم که خودمان باید درآمد کسب کنیم و خودمان هم خرج کنیم، پس کار ما سخت‌تر از کار یک نهاد دولتی است که اعتبارات مخصوصی دارد.

کارکرد بعدی، صدور پروانه‌ها است که کاربسیار مهمی است که بنظر من موفق بودیم یک سازمان جوان تخصصی، با نیروی کم، توانسته است کلی پروانه‌‌های حوزه‌ی دامپروری را در زمان کوتاه‌تر با کیفیت مناسب، صادر کند. در همین 6 ماه نخست، حدوداً

15000 مورد پروانه صادر کردیم و البته پروانه‌های صنفی به همین ترتیب. پس در حوزه‌ی کاری که قانون‌گذار اموراتی را به ما محول کرده، مسیری روبه توسعه داشتیم. کار بسیار مهم زمین مانده ما برگزاری انتخابات شورای مرکزی بوده است که ما مجمع را با کیفیت بسیار عالی در خرداد ماه در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران برگزار کردیم، مرداد ماه انتخاب شورای مرکزی و اول مهر هم آقای رئیس‌جمهور ابلاغ دوره جدید را صادر کردند.

بحث‌های دیگر پیگیری امورات صنفی بوده است که ما هم جایگاهمان را تثبیت کنیم و جایی که نیاز باشد و ضرورت باشد بتوانیم به درستی از حقوق صنفی اعضا حمایت کنیم. بحث استقرار دستگاه‌های پز و کارت‌خوان برای بحث مالیات بود که همکاری نزدیکی با سازمان مالیاتی در این زمینه داشتیم. یک بحث دیگر استقرار محیط‌های دامپزشکی در محیط‌های شهری بود که خب دغدغه‌ی جدی همکاران بود.در خیلی از استان‌ها پیشرفت‌های خوبی داشتیم.

روند ما روند رو‌به‌جلویی هست البته خود ما راضی نیستیم و باید کارهای بهتری را انجام دهیم.

آنچه که پیش‌رو هست علاقه خود من و تاکید سازمان و شورای مرکزی ما کماکان ساماندهی آموزش دامپزشکی است و موضوع بسیار مهم بازآموزی و نوآموزی پس از فارغ‌التحصیلی و تایید صلاحیت‌های حرفه‌ای است. این بحث بسیار بسیار جدی است که در چندسال پیش‌رو باید به آن بپردازیم.

نکته بسیار مهم دیگر تنظیم روابط حرفه‌ای و استانداردسازی فعالیت‌های دامپزشکی است که باز هم با موضوع اول عجین و به‌هم گره خورده است. و یکسری فعالیت‌های دیگر در حوزه‌ی قانون. نیاز داریم قوانین سازمان را به‌روزتر کنیم، چارچوب آن آماده شده است، منتظرشرایط و فرصت هستیم که بتوانیم در مجلس آن را مطرح کنیم و آئین‌نامه‌هایی که لازم است، آن هم کارهایش را پیگیری می‌کنیم.

دو موضوع اصلی که به اعتقاد من سازمان نظام وظیفه‌مند است و باید به آن بپردازد دو موضوعی بود که بنده اشاره کردم.

آقای دکتر یکی از موضوعاتی که دغدغه‌ای برای فعالان حوزه‌ی دامپزشکی بود، ماجرای پلمپ کلینیک‌های دامپزشکی در تهران و مشهد بود. آخرین وضعیت این موضوع به چه شکل است و چگونه پیش‌رفت؟

یکی از بخش‌های بسیار مهم که روز‌به‌روز هم توسعه پیدا می‌کند، حوزه‌ی دامپزشکی حیوانات همراه و دست‌آموز هست. وقتی این حیوانات در محیط شهری مستقر هستند، خدمات آن هم باید در محیط شهری ارائه شود. زیرا جابجایی این حیوانات در مسافت ‌های طولانی ، باعث انتشار آلودگی می‌شود و حضور دامپزشکی به ارتقا بهداشت محیط، کاهش بیماری‌های قابل انتقال مشترک انسان وحیوان و به ارتقا سلامت روحی و روانی جامعه کمک می‌کند. در این حوزه شناخت کافی توسط مسئولین ذیربط وجود نداشت و تلاش ما برای تبیین بهتر این موضوع است. ناگفته نماند همکارانی که در این حوزه فعال هستند، خیلی تلاش کردند، چه بسا بیشتر از ما و خب موفق هم عمل کردند.

نکته بعدی این است اگر ما می‌خواهیم در محیط شهری مستقر شویم، کجا مستقر شویم و با چه ویژگی‌هایی؟ ویژگی‌های تخصصی آن را سازمان دامپزشکی، به عنوان سازمان حاکمیتی ابلاغ می‌کند، ویژگی‌های شهری و محیط آن‌را  را طبیعتاً شهرداری، متولی است.

استناد ما برای استقرار در مناطق مسکونی، قانونی هست که همکاران پزشک، وکلا، مهندسان و… از آن استفاده می‌کنند.قانون‌های همزمان یا بعد از آن ما را در آن گروهی قرار داده که بتوانیم از این فرصت قانونی برای استقرار در اماکن مسکونی و با کاربری مسکونی و با آن شرایط فنی سازمان دامپزشکی، یعنی ما برای کسی مزاحمت ایجاد نکنیم، ورود و خروج ما جداست ومستقل هستیم.

یک نگاه بر این بود که این قانون برای شما نیست. خب تلاش فراوانی شد، کمیسیون کشاورزی مجلس ورود پیدا کرد، حتی رای دستگاه قضایی صادر شد و تفسیرهایی که صاحب‌نظران داشتند، ما درآن گروهی قرار می‌گیریم که در گروه پزشکی باشیم و در این مکان‌ها مستقر باشیم.

امروز بنظر من شرایط نسبت به دوماه اخیر بهتر است و دغدغه‌ها کمتر شده است.

آقای دکتر یکی از اصلی ترین دغدغه‌های دوستان دامپزشک چه در زمان دانشجویی و چه در زمانیکه وارد بازار کار می‌شوند، این هست که در نقطه‌ای از تاریخ دامپزشکی که با بهداری کار می‌کرد از آن جدا شد و امروزه آموزش دامپزشکی با وزارت علوم‌ و تحقیقات است و آموزش پزشکی هم که جداشد، یکی از اصلی ترین دغدغه‌ها، بحث پیوستن دامپزشکی و آموزش دامپزشکی به مراجع پزشکی است، شما چگونه این موضوع را ارزیابی می‌کنید و روند این پیوستن هم‌اکنون در چه حال است؟

پیوستن یا جداشدن از یک جا و رفتن به جای دیگر، برای رسیدن به یک هدفی است که شما به‌دنبال آن هستید.اگر آن هدف محقق شود، دیگر نیازی به انتقال به جای دیگری نیست زیرا انتقال طبیعتاً پرهزینه است و همچنین تطبیق پیدا کردن با شرایط و قوانین جدید  .

آنچه که دغدغه‌ی حرفه دامپزشکی در طول این سالیان دراز بوده است، ندیده شدن بوده و درک جایگاه واقعی دامپزشکی است. شاید خود ما نیز مقصر بودیم که نتوانستیم این را تبیین کنیم.

در مورد آموزش دامپزشکی، سالیان گذشته این را به ما منتقل کرده است که در حوزه‌ی وزارت علوم به‌سان یک رشته از صدها رشته دیگر می‌باشد، چه در حوزه منابعی که باید تخصیص داده شود و چه در حوزه‌ی حمایت‌هایی که باید شود. الان شاهد این هستیم که 23 واحد دامپزشکی دولتی و آزاد داریم، این در زمانیکه وزارت علوم متولی آموزش دامپزشکی است، رخ داده است. چرا اقدام موثری در گسترش بی‌رویه‌ی دانشگاه‌ها نشد؟! خوشبختانه 3-2 سال پیش، 5 دانشکده جدید دامپزشکی در دانشگاه آزاد راه‌اندازی نشد، خب این اتفاق خوب و میمونی است.دغدغه‌ی ما، حتی فرهنگستان علوم، حتی دانشکده های دامپزشکی که در شورای گسترش در خدمت آن‌ها بودیم، همه از این بی‌توجهی است و بسیاری از صاحب‌نظران حرفه دامپزشکی، چون حوزه‌ی آموزش خب متولی آن، آموزش عالی ، اساتید و اعضای هیات علمی هستند، بسیاری از آ«‌ها اعتقادشان بر این است که اگر آموزش دامپزشکی در کنار یک نهاد، نه در زیرمجموعه آن، که متولیان آن شبیه ما فکر کنند، ما میتوانیم در کمیت و کیفیت آموزش ارتقا پیدا کنیم.

مثال: در موضوع دانشگاه آزاد که جا دارد من تشکر کنم، ما نقدهای زیادی به دانشگاه آزاد داشتیم و در طی این سال‌ها پیگیری‌های فراوانی داشتیم. اما واقعیت این است که وقتی گروه دامپزشکی دانشگاه آزاد در کنار گروه پزشکی ذیل معاونت پزشکی قرار گرفته است، اتفاقات خوبی افتاد، جلسه‌ای که ما خدمت معاونت پزشکی دانشگاه آزاد؛ جناب آقای دکتر نفر، رسیدیم، ایشان هم عقیده داشتند که ما نیز مثل شما فکر می‌کنیم و مخالف پذیرش بی‌رویه هستیم.

خب سال گذشته شاهد این بودیم که جذب دانشجو از 3000-2000 نفر به 450 نفرو امسال حتی کمتر، در کل کشور کاهش پیدا کرد.

کار خوب دیگری که دانشگاه آزاد انجام داد، برد یکپارچه تخصصی بود که ما نیز حمایت کردیم. حتی برد عمومی هم ان‌شاءالله یکپارچه شود.

ما معتقدیم و بررسی‌های ما این را نشان می‌دهد که انتقال آموزش دامپزشکی در دانشگاه آزاد به معاونت پزشکی، در کنار گروه پزشکی اتفاق میمونی بوده است.طبیعتاً نقص هایی ممکن است وجود داشته باشد، تطبیق قوانین، مقررات، آداپته شدن با موضوع، اما اصل موضوع که دارد به ما کمک می‌کند باید این را بپذیریم و خب ما هم اعتقاد داریم آموزش دامپزشکی در وزارت علوم، امروز جایگاه خوبی ندارد. یا باید این جایگاه با استانداردهای متناسب با حرفه‌ی دامپزشکی که از بعد آموزش همانند حرفه پزشکی است، بهبود پیدا کند، و یا به ناچار به جای دیگری مثل وزارت بهداشت که همانند ما فکرمی‌کنند، برویم که البته دغدغه‌های آنجا دغدغه‌های  خاصی است و این یک راه گریز است. امیدواریم که مشکلات ما در وزارت علوم حل شود.

آقای دکتر معضلات دامپزشکی و به‌ویژه شغل دامپزشکی را در کشور ما چگونه می‌بینید و پیشنهاد و برنامه شما برای حل این معضلات چیست؟

ببینید یکی از مسائلی که در اشتغال باید به آن توجه شود، طبیعتاً ورودی به بازار کار است که باید با یکدیگر متناسب باشند.مطابق قانون 21 افزایش بهره‌وری بخش کشاورزی، وزارت علوم و مراکز آموزش عالی دولتی،غیر دولتی و غیرانتفاعی باید در پذیرش دانشجو از بعد تعداد، جنسیت و رشته به آنچه که وزارت جهاد کشاورزی رسماً اعلام می‌کند توجه کنند و آن را سازماندهی کنند.

در یک نگاه در جذب زیاد دانشجو به هر علتی،این هست که فردا بازار کار متاثر خواهد شد و از دل همین بازار کار، بازخورد آن به دانشگاه برمی‌گردد و به پذیرش آسیب می‌زند.

یک نگاه دیگر کیفیت آموزش است، دانشگاهی که می‌تواند به طور مثال 20 نفر را آموزش دهد و 300-200 نفر را جذب می‌کند خب برای تامین امکانات آموزش با مشکل مواجه خواهد شد.

پس در موضوع بازار کار ما همچنان در بعد کیفیت و کمیت آموزش بسیار حساس و جدی هستیم که هم از بعد تعداد بازار کار و هم آن‌هایی که وارد می‌شوند کیفیت متناسب با آموزش داشته باشند

هرکدام از ما، در هر دانشگاهی، با بالاترین کیفیت هم درس بخوانیم انقدر رشته دامپزشکی طیف وسیعی دارد که درعمل ممکن است مهارت‌هایی را بطور کامل آموزش نبینیم.

مثلا این دغدغه ای راجع‌به آبزیان است،خوشبختانه در طی این سال‌ها دامپزشکانی که در حوزه‌ی دامپزشکی آبزیان توانستند پذیرش—- شوند در حال زیاد شدن می‌باشد ولی باید بدانیم که آبزیان، دامپزشکی‌اش مثل خود حرفه‌اش، حدود 25-20 سال قدمت دارد و در ایران دانش جوانی است. خب ما باید بتوانیم همکارانی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند، هم در دانشگاه آموزش لازم ببینند که خوشبختانه آقای دکتر پیغمبری، که یادی به نیکی از ایشان داشته باشیم، ایشان هم در شورای گسترش دامپزشکی و شورای برنامه ریزی  دامپزشکی و در دانشگاه تهران، 7 تا ترک را طراحی کردند که در دوسال آخر دوره‌ی عمومی بچه‌ها بتوانند این دوره‌ها را ببینند، یکی از آن‌ها آبزیان می‌باشد.

به هرترتیب اشتغال کماکان یک دغدغه‌ی جدی است. ما در حوزه‌ای کار می‌کنیم که به اقتصاد متصل است و اگر اقتصاد متاثر شود، ما هم از آن متاثر خواهیم شد ولی زمانیکه که کیفیت‌هایمان را ارتقا دهیم بنظر من جایگاه خوبی میتوانیم در زنجیره اقتصاد و سلامت حوزه‌ی کار خود داشته‌باشیم.

آقای دکتر یکی از دغدغه‌های شاغلین دامپزشکی در منصب مسئول فنی، بحث درآمد و امنیت شغلی است. شما چگونه این موضوع را ارزیابی می‌کنید؟

ببینید ماده 19 کامل‌تر آن در واقع این است که ماده 19 آئین‌نامه نظارت بهداشتی سازمان دامپزشکی است. اجرای آئین‌نامه نظارت بهداشتی به‌جهت اینکه کامل صورت نگرفته است، وقتی ماده 19 رسید، یکسری مشکلات ایجاد کرد. ماده 19 می‌گوید به منظور اعمال نظارت بهینه بر عملکرد مسئولین فنی و بهداشتی و قطع وابستگی مالی این افراد به کارفرما، دستورالعملی نوشته شود با کمک سازمان نظام دامپزشکی.

از ابتدا تلقی این بوده است که ماده 19 به منظور اعمال نظارت هست برکارفرما. نه! برای اعمال نظارت هست بر مسئول فنی بهداشتی. کارفرما در ماده 4 است و بعد در ماده 12 تایید صلاحیت و رتبه‌بندی و تعیین ظرفیت و شرح کار و شرح وظیفه عنوان شده است. اجرای آئین‌نامه نظارت بهداشتی پس اجرای ناقصی بوده است، آنچه که ما داریم دنبال می‌کنیم این هست که تمام اجزای آئین‌نامه که به‌یکدیگر پیوستگی دارد، به درستی اجرا شود و از ظرفیت‌های قوانین دیگر هم بتوانیم استفاده کنیم که اجرا را کامل کنیم. خوشبختانه در قانون برنامه ششم این دیگرتکلیف شد در متن قانون که به‌کارگیری مسئول فنی بهداشتی تکلیف است و باید اجرایی شود. و یک کار خوبی هم ما توانستیم انجام دهیم،مسائل حرفه‌ای را در برنامه ششم جا بیاندازیم که اتفاق بسیار موثری است.

نکته‌ای که وجود دارد به‌جهت این نقص اجرای این آئین‌نامه نشیب و فراز در اجرا  که بعضی از همکاران آمدند جدی‌تر گرفتند در سطح سازمان دامپزشکی، برخی گفتند اصلاح کنیم و تغییر بدیم، این حالت سینوسی که پیدا کرد، این موضوع آسیب پذیر شد. نکته‌ای که وجود دارد همکاران ما درمراکز موضوع این آئین‌نامه، وظایفی را انجام می‌دهند که اساساً وظایف سازمان حاکمیتی است، که سازمان محترم دامپزشکی این وظایف را در حوزه‌ی نظارت برسلامت چه غذا،چه سلامت واحدهای تولیدی برعهده‌ی همکاران ما سپرده است، خب وقتی ما مسئول بخشی از وظایف این حاکمیت هستیم، در بخش خصوصی و از آن واحد خصوصی هم داریم حقوق می‌گیریم، درست زمانی می‌توانیم این کار را انجام دهیم که حمایت شویم.

آنچه که ما پیگیر هستیم همکاران ما که به نمایندگی ازسازمان نظام دامپزشکی در این مراکز مستقر هستند، حمایت‌های کامل داشته باشند که بتوانند درست تصمیم بگیرند، درست اقدام کنند، درست گزارش بدهند و در کنار آن صلاحیت‌های حرفه‌ای همکاران هم بله باید ارتقا پیداکند، امنیت شغلی آن‌ها برای ما یک  اصل مهم است، در دستورالعمل‌ها ما تاکید داشته‌ایم برآن و بیمه‌ای که باید اینجا به اصطلاح صورت بگیرد، پرداخت حقوق بر اساس آن حداقلی که مصوبه دولت است.آنچه که دولت مصوب کرده حداقل حقوق است که با آنچه که امروز در اقتصاد ما رخ می‌دهد خیلی فاصله دارد. پس این یک دغدغه‌ی جدی است کماکان مهم‌ترین مسئله‌ای که ما در حوزه‌ی کارکرد دامپزشکی بخش خصوصی با آن مواجه هستیم که باید تلاش بیشتری همه انجام دهیم. ما، سازمان دامپزشکی، خود انجمن‌های مربوطه که دغدغه‌های همکاران کاهش پیدا کند.

آقای دکتر بنظر شما در چه مدتی این وضعیت بهتر خواهد و در واقع مقداری از سطح دغدغه‌های ما کاسته خواهد شد؟

ببینید در مسیر تکامل و توسعه اساساً هر زمانی بگویید، یعنی توقف. ما همیشه باید به سمت بهتر شدن حرکت کنیم. در نقطه‌ای که امروز قرار گرفته‌ایم، حتماً بخواهیم مشکلات را بشماریم به‌فراوانی می‌توانیم مشکلات حرفه‌ای بیان کنیم که بخشی به حرفه و بخشی به فضای عمومی جامعه بازمی‌گردد. من اعتقادم این است برای اینکه امید همیشه در ما زنده باشد و برای اینکه به سمت بهبود حرکت کنیم، باید مسیر را نگاه کنیم. من 23 سال است که وارد محیط کار شده‌ام، 23 سال گذشته با امروز اصلاً قابل مقایسه نیست.

همین مسئول فنی یک زمانی می‌گفتیم مرغ اجداد باید مسئول فنی داشته باشد، می‌گفتند یعنی چی مسئول فنی؟! ولی امروز می‌بینید همه‌ی مراکز دارای مسئول فنی بهداشتی هستند. بحث بر سر نوع وابستگی مالی آن‌هاست امروز، استقرار دیگر نیست. همین چند روز قبل ابلاغ شد که تحویل نهاده‌ها، ذرت، سویا و… به واحدهای تولیدی حوزه‌ی مرتبط با ما منوط به تایید مسئول فنی بهداشتی است.یعنی جوجه ریزی، ما تایید کنیم، کشتارگاه که میرود ما تایید کنیم، این دو تاییدیه مستند شود برای تحویل نهاده. پس ببینید جایگاه ما تثبیت شده، تقویت شده و البته مشکلاتمان هم هست که باید برطرف کنیم.

اعتقاد بنده این است که مسیر رشد حتماً مشکل در آن وجود دارد، وقتی که ما بزرگ می‌شویم، مشکلاتمان هم بزرگ‌تر خواهد شد. مهم نوع نگاه ما و نوع توجه و تدبیر و برنامه‌ریزی است. خوشبختانه امروز یک همگرایی و هماهنگی خوبی وجود دارد بین سازمان دامپزشکی، به عنوان حاکمیت و متولی بخش و سازمان نظام دامپزشکی چون نهاد صنفی  تخصصی کنار سازمان و انجمن‌های تخصصی که وجود دارند، این هماهنگی و همگرایی طبیعتاً به شناسایی دغدغه‌های ما  و پیداکردن راه‌حل‌های مناسب کمک می‌کند. درک خوبی نسبت به حرفه ما در وزارت جهاد کشاورزی به‌وجود آمده است، تقویت شده در مجلس، در نهاد‌های دیگر به همین شکل ، خب این‌ها پشتوانه خوبی است برای تصمیم‌گیری‌های بهترما که بتوانیم مسائل خودمان را برطرف کنیم، مسیر توسعه و رشدمان را ادامه دهیم.

به همین خاطر من امیدوارهستم، چون شواهدی که می‌بینم امیدوارکننده است. کلید ماجرا خودمان هستیم. ما باید با هم باشیم مسائل خود را به درستی شناسایی کنیم با حمایت از همدیگر، نه فقط نگاه صنفی! نگاه به کلیت جامعه، نگاه به همه‌ی ذی‌نفعانی که ما داریم به آن‌ها خدمت ارائه می‌دهیم که به ما نیاز دارند و ما بطور واقعی نیازهایشان را برطرف میکنیم ، دامپزشکی می‌تواند مسیر روبه رشدی را طی کند و ما الان میبینیم درحوزه‌ی دامپزشکی نوین،  در بحث حیوانات همراه چقدر توسعه پیداکرده‌ایم، خودجوش هم بوده، خیلی کارخاصی نهادهای مثل ما و سازمان دامپزشکی نکرده‌اند. خود همکاران به صورت خودجوش توسعه دادند، امروز بیمارستان‌های خیلی خوب داریم، درمانگاه‌ها و دامپزشکی ها .

در حوزه‌ی اسب، حوزه‌ی آموزش،حوزه‌ی تحقیقات و در حوزه‌ی مدیریت واحدهای تولیدی امروز دامپزشکان ما جایگاه بسیار خوبی دارند و به‌جهت این شرایط اقتصادی هم که ایجاد شده و افزایش هزینه‌های تولید، امروز نقش دامپزشک باسوادی که بتواند با مدیریت صحیح، هزینه‌های تولید را کاهش دهد، بسیار برجسته است و بسیار مورد توجه و درخواست است.پس ما باید مهارت‌ها و دانش خود را ارتقا دهیم.