جراحی جسم خارجی یک عمل اضطراری برای برداشتن جسمی است که مانع عملکرد طبیعی هضم می شود.

اجسام خارجی در معده و روده می توانند خون رسانی به اندام ها را مسدود کرده و باعث سوراخ شدن و نکروز شوند که هر دو تهدید کننده زندگی هستند.

انواع مختلفی از اجسام خارجی توسط سگها و گربه ها بلعیده می شوند. سگهای جوان، بازیگوش یا کنجکاو در معرض خطر هستند. نژادهای تریر، اسپانیل و کالی مستعد هستند.

اما همچنین سگهای مسن می توانند به عنوان بخشی از رفتار پیکا ناشی از تومور روده، خوردن اجسام خارجی را شروع کنند.

اجسام خارجی ممکن است لباس، اسباب بازی، طناب، سوزن و یا استخوان باشد.

*علائم بالینی انسداد

شامل دهیدراسیون، استفراغ، بی اشتهایی، کاهش وزن، بی حالی ، درد شکم، قوز کردن، یبوست و اسهال است.

انسداد پروگزیمال بیشتر باعث استفراغ مداوم، با کمبود سریع آب و از دست دادن الکترولیت می شود.

بیمارانی که اجسام خارجی دیستال دارند، استفراغ کمتر، ترشح مایعات و گازهای روده ای، رشد بیش از حد باکتریها و کاهش سرعت در وضعیت کلی را نشان می دهند.

سگهایی که جسم خارجی خطی دارند اغلب علائم بالینی شدیدتری دارند.

*تشخیص

لمس کردن ممکن است حساسیت شکمی، توده ای (در صورت انسداد روده توسط جسم قابل توجهی) یا تجمع حلقه های روده (در صورت وجود جسم خارجی خطی) را نشان دهد.

تشخیص معمولاً با رادیوگرافی تأیید می شود. اجسام رادیواکتیو حاوی فلز، پرسلان، استخوان یا لاستیک متراکم به راحتی تشخیص داده می شوند. برای بررسی موقعیت اشیا در روده، دو عکس رادیوگرافی (lateral and ventrodorsal) لازم است.

در مطالعه ای که روی 16 سگ و گربه با اجسام خارجی انجام شد، فقط 9 مورد از طریق رادیوگرافی گرفته شد در حالی که سونوگرافی قادر به تشخیص همه آنها بود.

وجود هوای آزاد شکمی نشان دهنده سوراخ شدن است. برای تشخیص اجسام خارجی مری می توان از راه خوراکی ماده حاجب مثبت استفاده کرد. بهترین روش تشخیصی برای اجسام خارجی مری، esophagoscopyاست. برای شکم ثابت شده است که سونوگرافی دقیق تر از رادیوگرافی در تشخیص اجسام خارجی دستگاه گوارش است.

برای انسداد پایین یا جزئی، جراحی باید طی 12 ساعت پس از تشخیص انجام شود، و برای اصلاح مایعات، سطح اسید و سطح الکترولیت زمان لازم است. اکثر حیوانات می توانند تا حدی اصلاح شوند و در طی چند ساعت کاندیداهای جراحی خوبی هستند.

اجسام خارجی مری معمولاً در ورودی قفسه سینه، قلب و مری قرار می گیرند، جایی که ساختارهای اضافی مری، اتساع مری را محدود می کند.

رایج ترین اجسام خارجی مری، سوزن در گربه ها و استخوان در سگ ها است. سوزن های خیاطی در 17٪ با سوراخ همراه بود، اما با این وجود برداشتن آندوسکوپی در 93٪ امکان پذیر بود و منجر به بقا میزان 98٪ شد.

برداشتن جراحی در مواردی انجام می شود که بازیابی یا پیشرفت جسم خارجی از کار بیفتد یا وقتی استخراج فورسپس خطر قابل توجهی برای پارگی مری یا عروق اصلی ایجاد می کند.

انسداد در سطح پایه قلب از طریق توراکوتومی بین دنده ای مناسب انجام می شود. در صورت لزوم می توان رگ آزیگوس را بند زد و برش داد.

در طی برداشتن ضخامت کامل و آناستوموز مراقبت از عصب سمپاتیک انجام می شود. از یک روش شکمی paracostal می توان برای تحرک امنتوم و انتقال آن از طریق دیافراگم برای وصله مری استفاده کرد.

مصرف خوراکی بسته به شدت آسیب مری به مدت 2-7 روز به تأخیر می افتد. پشتیبانی تغذیه ای باید در این مدت انجام شود (لوله معده).

پیش بینی پس از برداشتن جسم خارجی به طور کلی عالی است. عوارض شامل: ازوفاژیت ، نکروز، بازشدن زخم ، ترشح ، عفونت، فیستول، دیورتیکولوم وایجاد تنگی است.

پس از عبور از پیلور، باریکترین لومن ها دیستال دوازدهه و پروگزیمال ژژنوم هستند. اگر جسمی به روده بزرگ برسد، معمولاً از طریق مدفوع دفع می شود.

یک مطالعه گذشته نگر بزرگ بر روی اجسام خارجی دستگاه گوارش (208 = n)، ژژنوم را به عنوان شایعترین محل (29٪)، و پس از آن معده (24٪)، اثنی عشر (24٪)، ایلئوم (18٪) و روده بزرگ (6٪) مشخص کرد

سگهایی که جسم خارجی خطی دارند اغلب جسم خارجی را در معده لنگر می اندازند و در روده کوچک ادامه می دهند.

یک جسم خارجی ممکن است کاملاً ساکن نشود، اما همچنان که به آرامی از طریق روده فشرده می شود، به سختی از مجرا عبور می کند و باعث آسیب دیدگی مخاط می شود

سگهایی که جسم خارجی خطی دارند اغلب نکروز روده، سوراخ شدن و پریتونیت را تجربه می کنند، به برداشتن روده و آناستوموز نیاز دارند.

ارزیابی زیستایی روده بر اساس معیارهای رنگ، ضربان های شریانی، پریستالسیس و خونریزی از لبه های بریده شده است.

اجسام خارجی معده از طریق گاستروتومی ساده خارج می شوند. اندازه و محل برش به طول جسم خارجی و لنگر افتادن آن در پیلور بستگی دارد.

اگر شواهدی از ایسکمی یا سوراخ شدن قریب الوقوع دیواره روده وجود داشته باشد، ممکن است انترکتومی و آناستوموز لازم باشد. خطوط بخیه را می توان با وصله serosal یا omental تقویت کرد.

روده ها همیشه باید به آرامی اداره شوند و از خشک شدن آنها اجتناب شود زیرا ضربه و خشکی می تواند باعث پاسخ واگ منجر به ایلئوس بعد از عمل شود.

هنگامی که هیچ مدرکی از سوراخ شدن وجود نداشته باشد، پیش آگهی بسیار عالی در نظر گرفته می شود. اگر سوراخ رخ دهد، پیش آگهی به شدت پریتونیت بستگی دارد.