ویروس دیستمپر سگ،  Canine Distemper Virus یا CDV

بیماری عفونی دیستمپر

عامل دیستمپر، ویروسی به نام Canine Distemper می‌باشد که عفونت حاد تا نیمه حاد، واگیر دار، وابسته به تب و معمولا کشنده را با حمله به سیستم تنفس، ادراری تناسلی، گوارشی، چشمی و دستگاه عصبی مرکزی میزبان ایجاد می‌کند.

پاتوفیزیولوژی

دیستمپر، هم از طریق هوا (Airborn) و هم ازطریق ریز قطرات تنفسی یا دراپلت (Droplet) منتقل می‌شود و کشندگی (Mortality) پنجاه درصد دارد.

وقتی این ویروس در بدن منتشر شود، پس از مدت کوتاهی باعث ترشحات در سطح اپیتلیوم تنفسی و ادراری تناسلی و گوارشی می‌شود.

این بیماری در حیوانات خانگی، فقط سگ را درگیر میکند اما در حیات وحش ممکن است ببر، راکون راسو و روباه را نیز درگیر کند.

علائم دیستمپر

پیک اول، تب کردن ۳ تا ۶ روز بعد از عفونت، ممکن است بدون توجه رد شود. این تب بعداً به صورت متناوب همراه با افزایش ترشحات (discharge) بینی و چشم و آنورکسی بروز می‌کند. مشکلات تنفسی و گوارشی و متعاقب آن امکان بروز عفونت‌های ثانویه هم وجود دارد. ویروس دیستمپر همچنین روی سیستم عصبی اثر می‌گذارد لذا باعث بروز علائم عصبی مثل آتاکسی، تشنج و مننژیت نیز می‌شود.

در مراحل شدیدتر، با اثر بر روی ماده سفید دستگاه عصبی و همچنین بر روی مخچه، باعث مشکلات مخچه‌ای، لرزش و مایکولونوس، قطع نخاع و فلجی نیز می‌شود.

ویروس دیستمپر همچنین مشکلات چشمی نظیر عارضه در شبکیه، عفونت عروق صلبیه و عفونت عنبیه قدامی را به وجود می‌آورد.

ممکن است هایپرکراتوز در بینی و در کف پنجه‌ها (footpad) دیده شود که البته از علائم غیررایج است.

هایپوپلازی مینای دندان در نوزادان مبتلا ممکن است دیده شود.

ریسک فاکتور

در ارتباط بودن با گوشت خواران که مبتلا به این بیماری هستند، ریسک ابتلا را افزایش می‌دهد.

همچنین بخوانید:

خطر گیاه جو موشی را جدی بگیریم!

اختلال وسواس فکری عملی یا OCD در سگ ها

بیماری اورژانسی گلوکوم

استفاده منطقی از آنتی‌بیوتیک در خرگوش

تشخیص تفریقی

تنفسی

-Kennel cough

علایم گوارشی

– با پاروو و کروناویروس تمییز داده شود
-انگل‌ها (ژیاردیا)
-عفونت‌های باکتریایی
-عفونت دستگاه گوارش به دلیل سموم
-بیماری التهابی روده

علائم عصبی

‏-autoimmune meningoencephalitis(granulomatous meningoencephalomyelitis,necrotizing encephalaitis)
-protozoal(toxoplasmosis,neosporosis)
-fungal(cryptococcosis)
-rikettsial meningoencephalitis(ehrilchiosis,rocky mountain spotted fever)

آزمایش (CBC)

– لمفوپنی در طول اوایل عفونت

-گنجیدگی داخل سیتوپلاسمی در گلبول های سفید و قرمز

درمان

برخلاف علائم سیستمیک، با ظهور علائم عصبی معمولاً برگشت حیوان به زندگی عادی غیرممکن است؛
اولاً حیوان آلوده به ویروس، باید قرنطینه و جدا از حیوانات دیگر نگهداری شود؛
درصورت اسهال و آنورکسی، در صورت نیاز سرم تراپی انجام شود؛
اگر تب و عفونت‌های ثانویه کنترل شود، حیوان اشتهای خودرا باز می‌یابد؛
ترشحات چشمی باید پاک شوند؛
فعالیت حیوان محدود می شود؛
میزان کم شدن اشتها، بستگی به مقدار گسترش آسیب گوارشی دارد.

اطلاعاتی که باید به صاحب حیوان داده شود

میزان مرگبار بودن دیستمپر ۵۰ درصد است. باید دقت داشت سگ‌هایی که علائم مشکلات اپیتلیال سطحی را گذراندند و بهبود یافتند، ممکن است به دلیل گسترش آسیب دستگاه عصبی مرکزی از بین بروند.

تجویز دارو

چون ویروس دیستمپر تضعیف کننده سیستم ایمنی است؛ لذا ممکن است حیوان دچار بیماری‌های باکتریایی دیگر نیز شود. بنابراین از آنتی بیوتیک‌های طیف وسیع استفاده می‌کنیم؛ به عنوان مثال تتراسایکلین، آمپی‌سیلین و کلرامفنیکل از گزینه‌های خوب برای جلوگیری از عفونت‌های باکتریایی ثانویه هستند. داروهای آنتی وایرال هم ممکن است تجویز شود که اثرگذاری آن چندان ثابت نشده است. کورتیکواستروئیدها به دلیل تضعیف ایمنی، منع مصرف دارند.

داروهای ضدتشنج مثل فنوباربیتال و پتاسیم‌برمید هم برای کنترل تشنج و حملات ناگهانی تجویز می‌شود.

تتراسایکلین و fluorinated quinolones بهتر است در حیوانات کم سن و درحال رشد استفاده نشود.

منبع: Blackwell’s Five-Minute Veterinary Consult: Canine and Feline, 6th Edition