فوروزماید

بر طبق آمار موجود، بیماری­‌های قلبی تقریباً ۱۰٪ مواردی که به کلینیک‌ها مراجعه می­‌کنند را تشکیل می‌­دهند. بنابراین، هنگامی که می­‌خواهیم درمانی بهتر، قابل اعتمادتر و طولانی مدت داشته باشیم، بی­‌شک یک انتخاب Furosemide است.

نام­‌های تجاری فوروزماید شامل Libeo، salix، Lasix  و Furosoral است.

در اینجا به مروری بر مصرف این دارو در عارضه نارسایی احتقانی قلب به ویژه در سگ­ می‌­پردازیم.

عوارض حاصل از نارسایی احتقانی قلب (CHF)

نارسایی احتقانی قلب در سمت چپ رایج‌تر بوده؛ در حالت نرمال سیاهرگ­‌های ریوی خون را وارد دهلیز چپ کرده و از آنجا وارد بطن چپ و سپس وارد گردش خون عمومی بدن می­‌شود. اگر سمت چپ قلب ضعیف عمل کند، خون دریافتی را به درستی پمپاژ نکرده و آن را به داخل ریه‌ها پس می‌­زند. خون می­‌تواند به داخل آلوئول­‌ها نشت کند و احتقان یا ادم ریوی حادث شود.

نارسایی احتقانی قلب در سمت راست، در حالتی­‌ست که سمت راست قلب قادر نباشد طبق الگوی طبیعی خود خون برگشتیِ بدن را دریافت و آن را به ریه‌ها بفرستد تا اکسیژنه شود؛ این حالت سبب شده خون به داخل سیاهرگ­‌ها برگشته و تورم رخ دهد. هپاتومگالی و آسیت از اختلالات قابل مشاده در این وضعیت می­‌باشند.

هنگامی که نارسایی قلبی ایجاد می­‌شود، مکانیسم‌های حفظ برون­ده قلبی و فشار خون فعال می­‌شوند. این مکانیسم‌­های عصبی-هورمونی در طولانی مدت آسیب رسان بوده و باعث افزایش خطر بیماری­‌های قلب و گردش خون می‌­شوند. شناخته­‌شده­‌ترین مکانیسم  سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون است. به نظر می‌­رسد که افزایش مزمن آنژیوتانسین II و آلدوسترون دارای اثرات نامطلوبی­‌ست. آلدوسترون می­‌تواند فیبروز میوکارد و مرگ سلولی را افزایش دهد. همچنین باعث افزایش فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک، افزایش ضربان قلب و کاهش پتاسیم شده و قلب را مستعد آریتمی می­‌کند. (تحریک سمپاتیک ناشی از نارسایی قلبی می­‌تواند باعث تاکی­‌کاردی شود، در این صورت سرفه و سایر علائم تنفسی که جزو نشانه­‌های غیر اختصاصی محسوب می­‌شوند را می‌­توانیم داشته باشیم.)

استفاده از فوروزماید

استفاده از فوروزماید شامل درمان نارسایی احتقانی قلب (در موارد حاد و مزمن)، احتباس مایعات ریه و برخی نارسایی­‌های اولیه کلیوی است.

در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی فوروزماید را اغلب به همراه این داروها تجویز می­‌کنیم:

• درمان­‌های اورژانسی مانند اکسیژن
• Pimobendan
• Enalapril) ACE-inhibitor)
• aldosterone antagonist) spirpnolactone)

Pimobendan نیز باید به محض تشخیص CHF تجویز شود؛ این دارو با اتساع عروق از طریق مهار فسفودی استراز۳ باعث حمایت از قلب می­‌شود و با تقویت اتصال کلسیم به تروپونین‌‌c  در سلول‌­های عضله­‌ی قلب سبب بهبود عملکرد قلب خواهد شد. در این حالت انتظار داریم فشار به ویژه از سمت چپ قلب برداشته شود.

عملکرد فوروزماید

مهارکننده هم‌­انتقالی -Na +/ K +/ Cl در لوپ ضخیم و صعودی هنله است. اثر خود را از طریق دفع سدیم، پتاسیم، کلر و آب از طریق ادرار اعمال می­‌کند. به این ترتیب حجم مایعات عروقی و برخی از فشارهای موجود بر روی قلب کاهش می‌یابد. همچنین باعث افزایش دفع کلسیم، منیزیم و هیدروژن می­‌شود.

فوروزماید تولید پروستاگلاندین‌­های کلیوی را افزایش می­‌دهد به عنوان مثال (PGI2) به این ترتیب باعث افزایش جریان خون کلیوی می‌­شود. سنتز پروستاگلاندین­‌ها همچنین می­‌تواند باعث اتساع عروقی ملایمی در سایر بافت­‌ها شود. (به ویژه هنگامی که به صورت IV تجویز شود.) در بعضی از گونه­‌ها نیز گشاد شدن برونش­‌ها ممکن است رخ­‌ دهد.

عوارض جانبی فوروزماید در سگ‌­ها

• افزایش تشنگی و افزایش دفع ادرار
• مدفوع نرم یا اسهال (هنگام تجویز فرم خوراکی دارو)

  

• از دست دادن الکترولیت­‌ها از طریق ادرار که منجر به افزایش خطر ابتلا به آریتمی­‌های قلبی می‌­شود
• افزایش احتمالی سطح قند­خون (قابل توجه برای استفاده در سگ­‌های دیابتی)
• کاهش خطرناک فشارخون

تداخلات دارویی

ACE-inhibitorها: با وجود اینکه اغلب به همراه فوروزماید برای درمان نارسایی احتقانی قلب استفاده می‌شوند، باید در هنگام تعامل این دو دارو از خطر ابتلا به فشار خون بسیار پایین آگاه باشیم.

آنتی بیوتیک‌­های آمینوگلیکوزیدی: استفاده طولانی مدت به همراه جنتامایسین می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات شنوایی را در بیماران افزایش دهد.

NSAIDs : تجویز همزمان با فوروزماید ممکن است اثر بخشی آن را کاهش  و احتمال ابتلا به سمیت­‌کلیوی را افزایش دهد.(احتمالاً به این دلیل که سنتز پروستاگلاندین کلیه را مهار می‌کنند.)

همچنین فوروزماید ممکن است اثر گذاری شل_­­کننده­‌ی عضلانی توبوکورارین را مهار کند، اما اثرات سوکسامتونیوم را افزایش می­‌دهد.

فوروزماید از آنجاییکه بیشترین قدرت را در کاهش پتاسیم خون دارد در نتیجه خطر سمیت دیگوکسین را افزایش می­‌دهد.

در مصرف آن به همراه استازولامید، کورتیکواستروئیدها، مدرهای‌­ تیازیدی و تئوفیلین نیز خطر هیپوکالمی افزایش می‌یابد.

گردآورنده: ستایش فرخیان

References:

BSAVA small animal formulary. Part A, Canine and feline by Ian Ramsey

Saunders Handbook of Veterinary Drugs Small and Large Animal, 4e by Mark G. Papich DVM MS DACVCP